2. + به مناسبت 21 آذر زادروز براهنی

    برف این آواز،
    ذره ذره می نشیند بر بلند شاخه های پیکرم آرام
    شاخساران درخت پیکرم از برف،
    میوه هایش برف،
    چون زمستان های دورِ کودکی، دنیای من، رویای من، پر برف

    من نمی دانم چه دستی گاهوارِ عشق ما را می تکاند
    و نمی دانم که این ناقوس های مهر را در شب،
    کیست سوی بازوان و دستهایم می نوازد؟
    کیست از اعماق تاریکی به سوی صبحگاه نور می آید؟

    رضا براهنی