قصه ی مردی که لب نداشت ... احمد شاملو
یه مردی بود حسین قُلی
چشاش سیا لُپاش گُلی
غُصّه و قرض و تب نداشت
امّا واسه خنده لب نداشت. ـــ
خنده یِ بی لب کی دیده؟
مهتابِ بی شب کی دیده؟
لب که نباشه خنده نیس
پَر نباشه پرنده نیس.
دَم اش دادن جوون و پیر
نصیحتایِ بی نظیر:
« ـــ حسین قلی غصّه خورَک
خنده نداری به درَک!
خنده که شادی نمی شه
عیشِ دومادی نمی شه.
خنده یِ لب پشکِ خَره
خنده یِ دل تاجِ سره،
خنده یِ لب خاک و گِله
خنده یِ اصلی به دِله ...»
◘
حیف که وقتی خوابه دِل
وز هوسی خرابه دل،
وقتی که هوایِ دل پَسه
اسیرِ چنگِ هوسه
دل سوزی از قصّه جداس
هرچی بگی بادِ هواس!
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
*کوتاه و منتخب از:قصه یِ مردی که لب نداشت.
*ازدفترِ: درآستانه
+ نوشته شده در دوشنبه سی و یکم تیر ۱۳۹۲ ساعت 11:9 توسط مریم
|
کافی کتاب